Antjie Krog is ’n (ook internasionaal) bekroonde digter, joernalis, vertaler en akademikus. Sy debuteer op die jong ouderdom van 18 met die bundel Dogter van Jefta (1970) waarna talle bekroonde digbundels en publikasies volg. As joernalis by Die Suid-Afrikaan lewer sy in die 1990’s verslag oor die Waarheids-en-versoeningskommissie en verwoord haar ervarings oor dié proses in Country of my skull, wat in 1998 gepubliseer is en onder meer die Alan Paton-toekenning vir niefiksie en die Olive Schreiner-prys ontvang. Sy vertaal ook Nelson Mandela se biografie, Long walk to freedom, in Afrikaans as Lang pad na vryheid.

Sy wen drie keer die gesogte Hertzogprys – vir Lady Anne (1990), Mede-wete (2017), asook vir haar jongste poësiebundel, Plunder, in 2023. Mees onlangs het sy die Tienie Holloway-medalje van die SA Akademie ontvang vir Vetplantfeetjies, saam met medewerkers Fiona Moodey en Ingrid de Kock, vir haar kinderdigbundel oor die natuur en inheemse plantegroei.

Hierdie huldigingsbundel is die 16de in die reeks van die SA Akademie vir Wetenskap en Kuns wat literêre kunstenaars huldig wat met die Hertzogprys bekroon is, en wat die Afrikaanse letterkunde oor dekades heen verryk het.

n Byderwetse bloemlesing gedigte van 1960 tot 1995 wat ook streektaal-Afrikaans en randpoesie dek, soos gay, feministiese en "struggle"-gedigte - 'n wye verskeidenheid uiteenlopende "poskaarte" wat die ontwikkeling in die Afrikaanse poesie weerspieel. Talle digters en gedigte word hier vir die eerste keer in 'n bundel opgeneem.

Tydens ’n staatsgreep in die Kongo, val ’n ekstremis en sy handlangers ’n sendingstasie aan met gruwelike gevolge. Een van die oorlewendes vlug vir haar lewe deur die reënwoud by die kuslyn af tot haar paaie haar terug lei na Suid Afrika.

Petro beland by Toevlug – ’n skuilplek vir randfigure soos sy met haar seer, ontnugterde hart. Daar ontmoet sy vir Riaan, ’n dominee wat hom oor haar ontferm, maar Petro wil niks weet van ’n God wat toegelaat het dat sy aan soveel genadelose geweld en hartverskeurende verlies blootgestel is nie.

’n Jaar later ontdek twee noodlenigingswerkers ’n verrassende vonds by ’n ou, versteekte mynskag in die reënwoud ... Ida en Gary tref reëlings om hulle kosbare ontdekking terug te neem na Suid-Afrika waar hulle werk hul ook na Toevlug neem.

Die een verloor haar geloof en die ander moet leer om te glo ... maar is dit te veel gevra om te hoop dat alles tog ten goede sal uitwerk? Kan blote geloof vertroosting bied en diep geëtste hart wonde weer gesond maak? Wat maak ’n mens met die letsels op jou hart wanneer oorbegin jou roep? En dan is daar ook die onmiskenbare samevloeiing van iets groters as hul albei wat hierdie vroue onlosmaaklik aan mekaar verbind. Beide Petro en Ida word tot die uiterste toe beproef ...

“U is ’n toevlug … ’n skuilplek …” het Jesaja gesê. Tussen aksie en avontuur, ongelooflike verlies en lyding, en die verbete houe van die noodlot, vind twee vroue mekaar in hul eie besonderse geloofsreise in Toevlug.

The Postcolonial Low Countries is the first book to bring together critical and comparative approaches to the emergent field of neerlandophone postcolonial studies. The collection of essays ranges across the cultures and literatures of the Netherlands and Belgium and establishes an encounter between postcolonial theoretical discourses from both within and without the region. Each one of the contributions puts under pressure the definitive concepts of postcolonial studies in its more conventional anglophone or francophone formation, as well as perceptions of the Low Countries, Belgium and the Netherlands, as lying outside or to the side of the postcolonial domain. In the Low Countries, local and regional issues concerning multiculturalism and colonial belatedness have raised important questions about the possible grounds on which postcolonial critical concepts might be not only translated but also generated afresh, to suit these paradoxically new contexts. As The Postcolonial Low Countries incisively demonstrates, the Low Countries demand a careful rearticulation of such postcolonial 'readymades' as hybridity, accommodation and creolization. Gathering together contributions from both internationally renowned scholars and newly established researchers in the field, The Postcolonial Low Countries maps previously underexplored national and transnational literary critical trajectories. The book challenges in boundary shifting ways current readings of the so-described multicultural and postcolonial Netherlands and Belgium.

Nelson Mandela brought the poetry of Ingrid Jonker to the attention of South Africa and the wider world when he read her poem "Die kind" (The Child) at the opening of South Africa's first democratic parliament on May 24, 1994. Though Jonker was already a significant figure in South African literary circles, Mandela's reference contributed to a revival of interest in Jonker and her work that continues to this day.
Viljoen's biography illuminates the brief and dramatic life of Jonker, who created a literary oeuvre -- as searing in its intensity as it is brief -- before taking her own life at the age of thirty-one. Jonker wrote against a background of escalating apartheid laws, violent repression of black political activists, and the banning of the African National Congress and the Pan Africanist Congress. Viljoen tells the story of Ingrid Jonker in the political and cultural context of her time, provides sensitive insights into her poetry, and considers the reasons for the enduring fascination with her life and death.
Her writings, her association with bohemian literary circles, and her identification with the oppressed brought her into conflict with her father, a politician in the white ruling party, and with other authority figures from her Afrikaner background. Her life and work demonstrate the difficulty and importance of artistic endeavor in a place of terrible conflict.