In Gereformeerdes onder die Suiderkruis gaan dit om flitspunte uit die geskiedenis van vier Afrikaanse Gereformeerde kerke in Suid-Afrika, asook oor die invloed van Gereformeerdwees op hierdie kerke en deur die kerke op die samelewing. Daarom val die klem hier op die mees invloedryke kerke wat hulself met Gereformeerde waarhede vereenselwig het. As gevolg van die houding en benadering van die betrokke politieke owerhede vanaf 1652 tot 2011 maak Gereformeerde kerke onder Afrikaanssprekendes en Afrikaners hier die hooffigure uit. In hierdie proses vorm die Nederduitse Gereformeerde Kerk (NGK) die sleutelfiguur. Die skrywer is ook persoonlik ’n getuie daarvan dat die regerende ANC in die jare 1994-2011 die NGK as ’n hoofvennoot vir gesprek uitgesonder het waar dit oor die party se kontak met die Afrikaanse Gereformeerde kerke in Suid-Afrika gaan. In Protestantse en Rooms-Katolieke kringe is en word die NGK uitgesonder as ’n noodsaaklike gespreksgenoot – dit was die skrywer se ervaring as moderator van die NGK (2007-2011). Hoewel die tema van kerk en samelewing ’n belangrike een in hierdie studie is, kry kernelemente in die Gereformeerdwees van die betrokke kerke ook aandag. Dit sluit in belydenis- en leerstellige benaderings, Gereformeerde karakter, onderlinge verhoudinge en ekumene en, waar van toepassing, jonger kerke of kerklike familie. As sentrale fokuspunt gaan dit om ’n greep op die sentrale aspekte van hierdie kerke in hulle kerkwees onder die Suiderkruis in Suidelike Afrika.