Krijimtaria e Cajupit si poet eshte e gjere, por vepra e tij kryesore eshte "Baba Tomorri," nje nga permbledhjet poetike me te rendesishme botuar gjate Rilindjes. Interesi i gjalleqe zgjoi ajo, pritja qe iu be nga lexuesi e kritika e kohes, lidhet me forcen e fjales poetike te Cajupit me rinine e frymezimit te tij si poet qe do te shprehte aspiratat, enderrat dhe idealet e nje faze te re te levizjes kombetare, e cila ne fillim te shekullit tone njohu nje ngritje te pergjithshme qe shpuri ne kryengritjet e medha te viteve 1910-1912 dhe ne fitoren e pavaresise. "Baba Tomorri" shenonte nje nga kulmet e poezise se Rilindjes, pra me "Baba Tomorrin" i hapeshin shtigje te reja poezise shqiptare, frynte ne te nje flladi ri dhe hynte ne te nje note e re, me e forte dhe me konkrete nga fryma sociale. Prandaj "Baba Tomorri" si veper qendron ne kapercyell te dy epokave, me rrenje te forta ne traditen romantike te Rilindjes, si vazhdim i saj, dhe me veshtrim nga horizontet e nje poezie te ardhshme realiste dhe sociale. Fryma popullore, me te cilen jane gatuar vjershat e "Baba Tomorrit," u dha atyre nje vule origjinaliteti te vecante, nje tingellim aq magjepes per veshin e lexuesve, sa ato u bene shpejt popullore dhe pushtuan zemrat e tyre.