In Chaka word die geboorte, opgang en val van die historiese Shaka slegs as vertrekpunt gebruik. Die werk vertoon konneksies met verskeie mondelinge en literere genres soos die volksverhaal, legende, fabel, sage, fantasie en selfs mite. Daar is ook allegoriese kenmerke. Sy stilistiese grootsheid, poetiese prosa, historiese basis met vermenging van fiktiewe elemente en karakters, die idealisering van Shaka se krygsvernuf, die heroisering, is kenmerke wat die werk waarskynlik op die vlak van 'n literere epos plaas. Chaka se oorwinning oor die onregverdige behandeling wat hom in sy jeug te beurt geval het - gedeeltelik as gevolg van sy buite-egtelike verwekking - en sy vordering tot magtige heerser oor die grootste gedeelte van Suider-Afrika, word in die roman aangebied as 'n direkte gevolg van die intervensie van bonatuurlike magte wat hom dapper en bloeddorstig gemaak het: eers deur die vrouedokter van Bungane en daarna deur die invloedryke tradisionele geestelike Isanusi en sy kornuite Malunga en Ndlebe - wat almal briljant gekarakteriseer word. Chaka eindig met die AmaZulu wat nadink oor die tragedie wat hulle leier te beurt geval het en se: "Di a bela, di a hlweba! Madiba ho pjha a maholo!" (Dit kook en skif! Selfs die groot ryke kom tot 'n val!).