Sestig jaar na Herman Charles Bosman se dood het die eerste Afrikaanse bundel Oom Schalk Lourens-stories verskyn (In die withaak se skadu, Suiderkruis Boeke, 2011). Dit is besonder goed ontvang, en het gunstige kommentaar ontlok van skrywers soos Andre P. Brink, P.G. du Plessis, Pieter Fourie en Paul C. Venter. Die jaar daarna het ’n Bekkersdalmarathon en ander Voorkamerstories (Suiderkruis Boeke, 2012) die lig gesien, wat sowat die helfte van Bosman se bekende stories oor Jurie Steyn se plaasposkantoor bevat. Dit was die eerste Bosman-bundel wat deur Fred Mouton geillustreer is. Die oorweldigend positiewe terugvoer oor die Bosman/Moutonkombinasie het dit voor die hand liggend gemaak dat Fred ook oom Schalk se stories onder hande moet neem. Mafeking-pad kombineer dus vir die eerste keer Bosman se gewildste verhale – wat van 1947 af nog nooit uit druk uit was nie – met Fred Mouton se kenmerkende styl. Die resultaat is eg Afrikaanse lekkerte!

Arguably the most enduring collection of South African short-fiction, Mafeking Road has never been out of print since its first publication in 1947. Although Roy Campbell wrote to Herman Charles Bosman, “I think your stories in Mafeking Road are the best that ever came out of South Africa,” Bosman himself was not quite happy with the text. “I was in such a hurry … that I didn’t do what I had always intended: i.e. to restore them as far as possible to the way they were originally, when I wrote them,” he replied. Now, for the first time, Bosman’s stories have been restored to the original 1930s (magazine) versions, which adds some 1 300 words of never-before-seen Bosman-isms to the text. Added to this is Fred Mouton’s signature style illustrations, which make this, quite simply, the best version of Mafeking Road ever published. Bosman would approve.

Verlang jy ook soms, soos ou Suidwesters, na vervloe dae se kerkbasaars, geselsies maak met sout-van-die-aarde-karakters of night caps in die Nord Hotel se kroeg? Dink jy ook met heimwee terug aan karavaanvakansies, Etosha se kilometers bos- en vlaktewereld en ure se gesels om die braaivleisvuur? Met Verdriet se moses neem Helm Jooste sy lesers op ? nostalgiese reis na daardie Suidwes: ’n Plek waar vrinne mekaar help om verdriet af te skud, waar elke kuier eers met 'n laaste kleine Kleine afgerond moet word, en jeugdige joligheid ’n mens jare later nog kan laat skater. Lees hoe ’n misleidende ontmoeting met ’n loskop net die regte medisyne vir ’n ontspoorde wewenaar geword het, hoe ’n weerbarstige motortoeter byna tot moord gelei het en hoe vier gestrande manne maak as ’n hotel ontydig tjokkenblok vol is. Verdriet se moses volg op Helm Jooste se eerste twee boeke: Daar doer in Duitswes (1989) en Dinge daar doer (1992), waarmee hy verwelkom is as “bobaasverteller oor die ou dae in Namibie”. Verskeie humoristiese vertellinge van Helm Jooste word in hierdie boekie saamgevat. Meeste van die vertellinge handel oor die ou Suidwes.

Rimpelstories is ‘n leesprogram vir die Grondslagfase (Afrikaans huistaal), wat uit 88 aantreklike geïllustreerde storie- en feiteboekies bestaan. Die reeks is uitkomsgebaseerd met ‘n vaardigheidsbenadering as grondslag. Luister-, praat-, lees-, skryf-, taal-, leer- en denkvaardighede word op ‘n natuurlike wyse geïntegreer en ontwikkel progressief.

Die leesboeke vir elke graad is in vier vlakke ingedeel, om voorsiening te maak vir lesers met verskillende vlakke van leesvaardigheid. Daar is ook ‘n Onderwysersgids vir elke graad wat al die inligting bevat wat nodig is om die die program vir lees suksesvol te beplan en aan te bied.

Die Onderwysersgidse bied ook voorbeelde van werksvelle en assesseringstabelle. Vir Graad 1 en 2 is daar ook ‘n Handleiding vir liedjies en musiek en ‘n Oudio kassetband met musiek en sang beskikbaar, wat albei dien as versterking van die woordeskat en taalstruktuur wat in die storieboeke bekendgestel word, terwyl musiekvaardighede terselfdertyd verwerf word.