Met die skerp waarnemingsvermoe eie aan sy skryfwerk bring Pirow Bekker met die bundel alledaagse gegewens opnuut onder die leser se aandag. Benewens die satiriese gedigte oor die aktuele werklikheid waarvoor Bekker ook bekend geword het, bevat die ses afdelings van die bundel ook mooi liefdesverse, gedigte oor die ouderdom en gedigte oor die verlange van ouers na hul kinders in die vreemde.

In Moerstaāl word oorsprong in oënskyn geneem: perspektiewe word gebied op geskiedenis en erfenis en hoe dit met taal saamhang. ’n Skryfwyse wat deur Khoekhoegowab geïnspireer is, veral wat die gebruik van die makron op klinkers betref, word ingespan tesame met Sols se kenmerkende Ghoema-Afrikaans. ’n Respek vir byna uitgestorwe kennis word oorgedra en in dié opsig is die gedigte ’n kreet van verlies en ’n bewuste poging tot ’n daad van bestendiging.

Die lewe-gewende moederfiguur tree hier na vore – die vrou wat verguising en ontkenning moes deurleef en wie se bydrae en plek, soos ook dié van die taal, in en deur die bundel herstel, of ten minste openbaar gemaak, wil word.

Die musikaliteit van Sōls se vorige twee bundels is weer hier teenwoordig. Só ook sy vlymskerp kommentaar en ironie, en sy digterlike gebruik van spreektaal. Sols se terugkeer na geskrewe poësie – die eerste bundel in sestien jaar – is beslis ’n groot aanwins vir die Afrikaanse letterkunde.

Where do unfinished poems go – the early buds, the offcuts, all of the blooms that can’t be bunched together?

In this beguiling bouquet of travel poetry, diary fragments, letters, works-in-progress and retrospection, Helen Moffett offers us a rare look into the workings, misfirings and triumphs of a literary mind.

A collection of tentative moments and emotions, rendered in fleeting and experimental forms.

Vloeibare middelpunt is Martjie Bosman se derde digbundel en volg op Toevallige tekens (2010) en Landelik (2003), waarvoor sy met die Ingrid Jonker-prys bekroon is. Susan Smith skryf in haar keurverslag dat Vloeibare middelpunt handel oor ’n “gevoel van vervreemding en vreemdelingskap – nie net as reisende buite die grense van die bekende nie, maar selfs die bekende wat vervreemdend word.” Soos die bundeltitel voorspel, is daar sprake van ’n vloeibare in- en uitbeweeg na en van die veilige maar onvaste kern, en word verskillende bestaansmoontlikhede op verskillende plekke (hetsy fisiese of kopruimtes) verken. So handel heelparty gedigte oor woon in ’n stad (soos Pretoria, wat uitgebeeld word in Ryan Loubser se “Spookhuis in die reen” op die omslag) wat uitdagings aan die inwoners stel, maar ook ’n gevoel van behoort wek. Soos vroeer by die gedigreeks “Viervoud” uit Landelik, vind die Heideggeriaanse konsep van “woon” soos uiteengesit in sy referaat getiteld “Bauen wohnen denken”, sterk inslag, vandaar dat Bosman die Holderlin-aanhaling as motto vir die bundel gebruik: “… dichterisch wohnet der Mensch auf dieser Erde”. Foxtrot van die vleiseters: Satrae stop die BM’s en MB’s en 4-treks voor die slaghuis, sein die T-hemde die seisoene: ligblou, gestreep of groen en goud. Daar binne gesorteer volgens die slagoffers die tjops, die steaks, die sosaties, die worse – Weens, Russies, Spaans, Duits, gerook, gekaas, om nie te praat van die boeresoorte nie: gawe, gemoedelike Grabouw, kameelhout, rooikrans; skaap-, bees-, hoender-, lewer-, en iewers ten duurste ook “oorspronklik”. Agter loei die sae, spat die skaafsels, genoeg om vegetariers te laat verbleek. Maar wat, ons koop ook die bykosse, die braaipap, die dege uitgerys in hul plastieke, die knoffelbrode en roosterkoeke in hul foelies, die kase, die botters, die smere, gesofistikeerd met pesto en soet sondroe tamaties, die wyne, die olywe, die olies en balsamiese asyne, die skyfies vir vooraf en die terte vir daarna. Vanaand gaan die brikette brand, die rokies hang, die biere skuim, die vroue vol belofte lag, die kinders stry en op die sofas slaap. Vanaand vergeet ons die verlede, die kwellings van die week, die hoofpyn van die oordaad. Vanaand dans ons die dans van die lewe.

Memory Rose into Threshold Speech gathers the poet Paul Celan's first four books, written between 1952 and 1963, which established his reputation as a major post-World War II German-language poet. Celan, a Bukovinian Jew who lived through the Holocaust, created work that displays both great lyric power and an uncanny ability to pinpoint totalitarian cultural and political tendencies. His quest, however, is not only reflective: there is in Celan's writing a profound need and desire to create a new, inhabitable world and a new language for it. In Memory Rose into Threshold Speech, Celan's reader witnesses his poetry, which starts lush with surrealistic imagery, become gradually pared down; its syntax tightens and his trademark neologisms and word formations increase toward a polysemic language of great accuracy that tries, in the poet's own words, to measure the area of the given and the possible. Translated by the prize-winning poet and translator Pierre Joris, this bilingual edition follows the 2014 publication of Breathturn into Timestead, Celan's collected later poetry. All nine volumes of Celan's poetry are now available in Joris's carefully crafted translations, accompanied here by a new introduction, as well as extensive commentary by Joris and Barbara Wiedemann. The four volumes in this edition show the flowering of one of the major literary figures of the last century. This volume collects Celan's first four books: Mohn und Gedachtnis (Poppy and Memory), Von Schwelle zu Schwelle (Threshold to Threshold), Sprachgitter (Speechgrille), and Die Niemandsrose (NoOnesRose).

Waar die oog van stil word is Ilse van Staden se derde digbundel en is net so keurig afgerond soos haar vorige bundels. Die eerste groep gedigte handel oor die verwerking van verlies en afskeid van die bekende. Dan betree die digter die onbekende wereld, waar sy haar vereenselwig met klein lewende wesens soos slakke en torre wat dit ook moet waag in die groot buitewereld in. Die digter het net ’n veerpen oor om mee te skryf en om ’n skip met woorde en drome te bou waarmee sy in die verbeelding kan reis. Daar is ’n sterk bewustheid van die vervlietendheid van alles: Al probeer die oog ook onthou, maar dit kan slegs weerkaatsings boekstaaf vir die brein se verbeeldingskrag en kan die digter dit met woorde probeer vasvang. Deurgaans is die digter daarvan bewys dat dinge nie bewaar kan word nie, soos die lig wat in donker oorgaan, die wind wat vlugtig aan skouers raak, die geluide van voels teen skemer, ’n brander wat oor die strand spoel en onmiddellik verdwyn. Ten slotte is die digter ook bewus van die paradoks van die digkuns: Dit is onmoontlik om die stilte van die see in woorde vas te vang, want “daar’s geen woorde in die see nie/en geen stilte in ’n vers!”

Corlia Fourie se debuutbundel Die Goeie Vrou En Ander Mites is ’n versameling toeganklike, pretensielose verse met ’n sterk anekdotiese inslag. Die meeste daarvan is satiriese verse wat getuig van ’n fyn intelligente, deurdagte en genuanseerde beleweniswêreld.

Die gedigte word in vyf afdelings verdeel. In die eerste afdeling “Die goeie vrou” vind die leser portretstudies van bepaalde vroue, die tweede afdeling “Tuis en uit” handel meestal oor huislike ruimtes, die derde afdeling “Die wye wêreld in” bevat meestal reisverse, die voorlaaste afdeling “Bloeityd” handel oor die digter se kinderjare en latere siekte (kanker) en die slotafdeling “Kierang en ander hebbelikhede” bevat verse wat sosiale kommentaar lewer op die breër gemeenskap.

In hierdie debuutbundel kom ’n groot verskeidenheid onderwerpe, versvorme, emosies en toonaarde aan die bod. Die digter maak soms ook van spesifieke variante van Afrikaans gebruik: streektaal, akademiese taal en wetenskaplike taal. Die digter skryf oor die Suid-Afrikaanse werklikheid, die natuur en wildernisgebiede waar hy ontspan en na voels en skoenlappers kyk, ook na die werklikheid van sy werksomgewing op Potchefstroom en plekke soos Indie waar hy gereis het. Hy slaag daarin om sulke bekende onderwerpe in die digkuns soos die liefde en vriendskaps- en familie-verhoudinge op ’n nuwe, speelse en soms ook diepsinnige wyse te verwoord. ’n Treffende voorbeeld is “Die digter sing vir sy beminde” waar die konkrete, bekende wereld omtower word: die geliefdes vlieg weg van die alledaagse, deur die deur van die maan en saam weer oor die kombuis tot in ’n nuwe land. Maar vir hierdie digter klink liefdesmusiek ook in die Bosveld en die rooigras van die Vrystaat op. Daar is ook pragtige gedigte oor sy ouma en haar unieke wyse van praat, die platteland en sy mense en ook meer eksotiese plekke soos Moembaai en Stockholm. Die akademiese wereld en die literatuur kom ook in die bundel ter sprake.

'A sensual feast of a novel, written with elegance, beauty, charm and skill in a voice that is both lyrical and unique. The Language of Food is an intriguing story with characters that leap off the page and live, but what sets it apart from it's contemporaries is Abbs' outstanding prose' Santa Montefiore Eliza Acton, despite having never before boiled an egg, became one of the world's most successful cookery writers, revolutionizing cooking and cookbooks around the world. Her story is fascinating, uplifting and truly inspiring. Told in alternate voices by the award-winning author of The Joyce Girl, and with recipes that leap to life from the page, The Language of Food by Annabel Abbs is the most thought-provoking and page-turning historical novel you'll read this year, exploring the enduring struggle for female freedom, the power of female friendship, the creativity and quiet joy of cooking and the poetry of food, all while bringing Eliza Action out of the archives and back into the public eye. 'I love Abbs's writing and the extraordinary, hidden stories she unearths. Eliza Acton is her best discovery yet' Clare Pooley 'A feast for the senses, rich with the flavours of Victorian England, I prepared every dish with Eliza and Ann and devoured every page. A literary - and culinary - triumph!' Hazel Gaynor 'Exhilarating to read - thoughtful, heart-warming and poignant, with a quiet intelligence and elegance that does its heroine proud' Bridget Collins 'A sumptuous banquet of a book that nourished me and satisfied me just as Eliza Acton's meals would have... I adored it' Polly Crosby 'An effervescent novel, bursting with delectable language and elegant details about cookbook writer, Eliza Acton. Don't miss this intimate glimpse into the early English kitchens and snapshot of food history' Sara Dahmen 'Wonderful... Abbs is such a good story teller. She catches period atmosphere and character so well' Vanessa Nicolson 'Two of my favourite topics in one elegantly written novel - women's lives and food history. I absolutely loved it' Polly Russell 'A story of courage, unlikely friendship and an exceptional character, told in vibrant and immersive prose' Caroline Scott 'Richly imagined and emotionally tender' Pen Vogler 'Characters that leap off the page, a fascinating story and so much atmosphere, you feel you're in the kitchen with Eliza - I loved it.' Frances Quinn 'I was inspired by Eliza's passion, her independence, her bravery and ambition. Like a cook's pantry, The Language of Food is full of wonderful ingredients, exciting possibilities and secrets. Full of warmth and as comforting as sitting by the kitchen range, I loved it' Jo Thomas 'A delightful read' Nina Pottell 'Clever, unsentimental, beautifully detailed and quietly riveting' Elizabeth Buchan, author of Two Women in Rome 'A wonderful read' John Torode England 1835. Eliza Acton is a poet who dreams of seeing her words in print. But when she takes her new manuscript to a publisher, she's told that 'poetry is not the business of a lady'. Instead, they want her to write a cookery book. That's what readers really want from women. England is awash with exciting new ingredients, from spices to exotic fruits. But no one knows how to use them Eliza leaves the offices appalled. But when her father is forced to flee the country for bankruptcy, she has no choice but to consider the proposal. Never having cooked before, she is determined to learn and to discover, if she can, the poetry in recipe writing. To assist her, she hires seventeen-year-old Ann Kirby, the impoverished daughter of a war-crippled father and a mother with dementia. Over the course of ten years, Eliza and Ann developed an unusual friendship - one that crossed social classes and divides - and, together, they broke the mould of traditional cookbooks and changed the course of cookery writing forever.

This elegant deluxe slipcased edition of three medieval English poems, translated by Tolkien for the modern-day reader and containing romance, tragedy, love, sex and honour, features a beautifully decorated text and includes as a bonus the complete text of Tolkien's acclaimed lecture on Sir Gawain. Sir Gawain and the Green Knight and Pearl are two poems by an unknown author written in about 1400. Sir Gawain is a romance, a fairy-tale for adults, full of life and colour; but it is also much more than this, being at the same time a powerful moral tale which examines religious and social values. Pearl is apparently an elegy on the death of a child, a poem pervaded with a sense of great personal loss: but, like Gawain it is also a sophisticated and moving debate on much less tangible matters. Sir Orfeo is a slighter romance, belonging to an earlier and different tradition. It was a special favourite of Tolkien's. The three translations represent the complete rhyme and alliterative schemes of the originals, and are uniquely accompanied in this special deluxe slipcased edition with the complete text of Tolkien's acclaimed 1953 W.P. Ker Memorial Lecture that he delivered on Sir Gawain.

Die bundel bestaan uit ses afdelings met die son as deurlopende tema. In die eerste afdeling kom die Suid-Afrikaanse seelewe, plante, diere en voels aan die bod. Die digter tref dikwels amusante vergelykings tussen natuur- en sosiale verskynsels, soos die vergelyking van 'n jellievis met 'n straatvrou in die reeks "Kwal". In die derde, omvangryke afdeling "Songod", word die aanbidding van die son in antieke Egipte en argeologiese opgrawings tematies ontgin. 'n Boeiende tema in die vierde afdeling, "Soveel onder die son", is die herdigting van verhale en legendes uit die noordweste van Suid-Afrika. Die digter se belangstelling in die skepping van kunswerke lei tot boeiende gedigte oor kunstenaars soos Leonardo da Vinci, Albrecht Durer en Suid-Afrikaanse skilders soos Cecily Sash. Dit is egter bowenal die groter skepping wat herhaaldelik deur die digter ondersoek word, van die nietigste plantjie tot die grootse hemelruim. Die bundel begin nie verniet met die afdeling "Sonbesie" en eindig met die gedig "Liewenheersbesie" nie – tussenin word die lewe op aarde in sy wye verskeidenheid ter sprake gebring.

This unique collection of poems from the Poet Laureate, filled with her characteristic wit, is a feminist classic and a modern take on age-old mythology. Who? Him. The Husband. Hero. Hunk. The Boy Next Door. The Paramour. The Je t'adore. Behind every famous man is a great woman - and from the quick-tongued Mrs Darwin to the lascivious Frau Freud, from the adoring Queen Kong to the long-suffering wife of the Devil himself, each one steps from her counterpart's shadow to tell her side of the story in this irresistible collection. Original, subversive, full of imagination and quicksilver wit, The World's Wife is Poet Laureate Carol Ann Duffy at her beguiling best.

Anna Enquist is die skrywersnaam van die Nederlandse digter en prosaskrywer Christa Widlund-Broer. Sy het sowel psigoanalise as musiek gestudeer en albei hierdie terreine word in haar skryfwerk weerspieel. Haar gewildheid in Nederland kan onder meer toegeskryf word aan die herkenbare alledaagse werklikheid in haar poesie, waarby lesers aansluiting vind. Alhoewel haar gedigte oenskynlik verstandelik en nugter is, word die leser juis getref deur die vasberade erns en innerlike krag waarmee sy byvoorbeeld die verlies van haar dogter verwerk deur daaroor te skryf. Die emosionele word egter altyd gebalanseer deur redelikheid, sodat haar gedigte nie sentimenteel is nie, maar tog die leser raak, soos in die gedig “Habanera” Daar was ’n kind. Met haar het ek deur die kamer gedans, ons het van hoek tot kant galop, ons het luidkeels ’n lied gesing. Sy het ’n warm gesig gehad. Sy was my dogter. As ek asemhaal vonk sy na in die gedig.

The Believer, a ten-time National Magazine Award finalist, is a literature, arts, and culture magazine published by the Beverly Rogers, Carol C. Harter Black Mountain Institute, and based in the College of Liberal Arts at the University of Nevada, Las Vegas. Since 2003, The Believer has published writers that take the long view, and work that's too unusual or experimental for mainstream outlets. In each issue, readers will find journalism, essays, intimate interviews, an expansive comics section, poetry, timely and untimely reviews, and on occasion, delightful and unexpected bonus items. The Believer is edited by: Hayden Bennett, Vera Blossom, Camille Bromley, Jericho Brown, Daniel Gumbiner, Niela Orr, Tamar Peterson, Kristen Radtke, Ross Simonini, Summer Thomad, and James Yeh. The Believer is edited by a group of novelists, poets, artists, columnists, critics, regular readers of the Chicago Manual of Style, and aficionados of print and digital literature. The editors are far-flung, curious, and interested in the kinds of things that contributors are passionate about. Our regular columnists are Nick Hornby and Peter Orner. Each issue of the magazine is perfect-bound and printed by friendly Canadians on recycled, acid-free, heavy-stock paper and suitable for archiving, framing, or reading in the tub. Questions? Please give us a call: (866) 930-0264 or reach us by email: [email protected].

Cas Vos het hom met sy vorige bundels reeds gevestig as digter van liefdespoesie. In hierdie is dit nie bloot die tema van die liefde wat opval nie, maar ook die liefdevolle hantering van ’n wye register onderwerpe. Opvallend is die groot aantal gedigte oor kuns en kunstenaarsfigure soos Vincent van Gogh en die Suid-Afrikaanse skilder Marlene Dumas, die komponis J.S. Bach en die beeldhouer Michelangelo. Ook eietydse ikone soos Edith Piaf, Kate Moss en Katie Melua word met deernis aan die leser voorgestel.

Jaco Barnard-Naudé se digdebuut betrek ’n wye verskeidenheid temas: queer identiteit, die trauma van kinderjare, en die verhouding tussen ouers en seun. Deurgaans vloei die digterlike geheue soos ’n leitmotiv deur die verse. Die bundel getuig van ’n soepel en gespierde taalaanvoeling, en tree dikwels in gesprek met ander digters, filosowe en musici. ’n Diep-gelade emosionele bewussyn vibreer regdeur die bundel – getuienis van ’n uitsonderlike nuwe digter-denker ter plaatse.

In Pieter Odendaal se langverwagte tweede bundel skryf hy oor aktuele temas soos queer-identiteitspolitiek, geboortegrond, die klimaatskrisis, verlies en vervreemding.

Dit is ’n selfbewuste maar ook selfversekerde digterstem wat aan die woord is.

Die digter skroom nie om binnetoe te kyk en ongemaklike vrae te vra oor herkoms, tuiswees en heengaan nie: Waar kom ons vandaan? Waar behoort ons? En waar gaan ons heen as ons van die aarde ontwortel word?

In Kinderlê kom verse oor die kwesbaarheid van kinders, swangerskapsverlies, genderkwessies, die liefde en erotiek, en geestesgesondheid aan die bod. Die titel is die naam van ’n monument by Steinkopf in die Noord-Kaap ter herinnering aan ’n kinderuitwissing wat daar plaasgevind het – ’n historiese gegewe wat nie wyd bekend is nie.

’n Afdeling in die bundel word aan verse gewy wat dié verhaal vertel. In ander afdelings word narratiewe verse gebruik om te vertel van die ontstellende belewenis van opname in ’n psigiatriese instelling, en van ’n miskraam. Laasgenoemde tema is nog weinig in Afrikaanse digkuns ondersoek. Voorts word erotiese ervarings treffend, evokatief en met ’n tikkie humor verwoord. Julius tree dikwels in gesprek met haar literêre voorgangers en betrek dan die huidige sosiopolitiek.

Soos met Uit die kroes, haar bekroonde debuutbundel, verruim sy Afrikaans met die gebruik van Gariepafrikaans en Nama-woordeskat in haar jongste bundel.