Aan die einde van 1896, enkele jare voor die Anglo-Boereoorlog, het die 26-jarige wewenaar en Transvaalse koerantman Eugène Marais na Londen vertrek om in die regte te gaan studeer. Hier het hy oënskynlik tot in die doodsnikke van die oorlog gewoon.

Oor hierdie lewensjare van een van Afrikaans se beroemdste letterkundige figure is baie min bekend. Leon Rousseau sê in sy baanbreker-lewensverhaal oor Marais, Die Groot Verlange (1974): “Tensy ontdekkings gemaak word wat ’n mens jou op die oomblik kwalik kan voorstel, sal dit altyd onmoontlik bly om ’n samehangende relaas van Marais se vyf jaar in Europa te gee.”

Hierdie ontdekkings en nog baie meer is nou gemaak. In Donker Stroom word onthul presies waarmee Marais hom kort voor, tydens en ná die bitter stryd tussen Boer en Brit besig gehou het, ’n verstommende verhaal wat ’n mens jou skaars kan indink. Was Marais die onkreukbare patriot en joernalis wat sy biograwe van hom gemaak het, of is hierdie Afrikaner-ikoon ook deur die donker stroom van die tydsgees meegesleur?

The African Lion, Dr Chika Onyeani, is back and roaring. The author of the phenomenally successful Capitalist N*gger, which has sold more than 100 000 copies in South Africa alone, offers a new collection of his speeches, articles and other writings over the last fifteen years.

In Roar Of The African Lion, Dr Onyeani’s unblinking gaze and plain speaking are directed at many of the burning issues of the day. He outlines his revolutionary Spider Web Doctrine – aimed at financial self-reliance and the upliftment of black communities – and attacks the parasitic leaders whose greed has robbed the people of Africa of opportunities for advancement and development since their liberation. He is equally scornful of the failures of the African elite to influence the direction of their countries, and has trenchant comments to make about racism, xenophobia and hypocrisy in Africa, America and elsewhere.

Dr Onyeani also tackles the persistence of slavery on the continent, the West’s ambivalent attitude to aid and debt relief, rampant corruption and the ‘whiteness’ of Barack Obama. Looking to the future, he cautions Africa to be wary of China’s embrace and to pursue its own solutions to African problems.

These essays bring to life many facets of Magona’s personal history, her deepest convictions, love for her country and belief in her ability to activate change. They are a meaningful supplement to her fictional works, while offering insightful responses to the conditions that inspired them.

Sindiwe Magona is a celebrated South African writer, storyteller and motivational speaker known mainly for her autobiographies, biographies, novels, short stories, poetry and children’s books. I Write the Yawning Void is a collection of essays that highlight her engagement with writing that span the transition from apartheid to the post-apartheid period and addresses themes such as HIV/Aids, language and culture, home and belonging.

Magona worked as a teacher, domestic worker and spent two decades working for the United Nations in the United States of America. She has received many awards for her fearless writing ‘truth to power’. Her written work is often informed by her lived experience of being a black woman resisting subjugation and poverty.

These essays bring to life many facets of Magona’s personal history as well as her deepest convictions, her love for her country and despair at the problems that continue to plague it, and her belief in her ability to activate change. They demonstrate Magona’s engaging storytelling and mastery of the essay form which serve as meaningful supplements to her fictional works, while simultaneously offering insightful responses to the conditions that inspired them.

Engela Linde-Van Rooyen, ervare redakteur, letterkundige, verhaalredakteur en veral befaamde skrywer. Haar liefdesverhale, jeugverhale en kontreikuns het haar 'n huishoudelike naam gemaak lank voor haar meesterwerk - en toevallig haar honderdste boek - Vuur op die horison verskyn het (laasgenoemde was op die kortlys vir die M-Net-prys).

Geagte skrywer is 'n keur uit die briewe wat sy as verhaalredakteur aan skrywers geskryf het wat verhale aan haar gestuur het.

THE INSTANT SUNDAY TIMES BESTSELLER 'A mind-blowing and emotionally honest tale of survival against all odds.' BERNARDINE EVARISTO 'A breathtaking memoir...I was so moved by this book.' Oprah 'It is startlingly honest and, at times, a jaw-dropping read, charting her rise from poverty and abuse to becoming the first African-American to win the triple crown of an Oscar, Emmy and Tony for acting.' BBC News THE DEEPLY PERSONAL, BRUTALLY HONEST ACCOUNT OF VIOLA'S INSPIRING LIFE In my book, you will meet a little girl named Viola who ran from her past until she made a life changing decision to stop running forever. This is my story, from a crumbling apartment in Central Falls, Rhode Island, to the stage in New York City, and beyond. This is the path I took to finding my purpose and my strength, but also to finding my voice in a world that didn't always see me. As I wrote Finding Me, my eyes were open to the truth of how our stories are often not given close examination. They are bogarted, reinvented to fit into a crazy, competitive, judgmental world. So I wrote this for anyone who is searching for a way to understand and overcome a complicated past, let go of shame, and find acceptance. For anyone who needs reminding that a life worth living can only be born from radical honesty and the courage to shed facades and be...you. Finding Me is a deep reflection on my past and a promise for my future. My hope is that my story will inspire you to light up your own life with creative expression and rediscover who you were before the world put a label on you.

Die eiesoortige vriendskap tussen Winston Churchill en Jan Smuts is ’n studie in kontraste. In hul jeug het hulle uiteenlopende wêrelde bewoon: Churchill was die weerbarstige en energieke jong aristokraat; Smuts die asketiese, filosofiese Kaapse plaasseun, wat later aan Cambridge sou gaan studeer. Daar sou hy die eerste student word wat albei dele van die finale regskursus in dieselfde jaar neem en al twee met onderskeiding slaag.

Nadat hulle in die Anglo-Boereoorlog eers as vyande, en later in die Eerste Wêreldoorlog as bondgenote byeengebring is, het die mans ’n vriendskap gesmee wat oor die eerste helfte van die twintigste eeu gestrek het en tot Smuts se dood in 1950 voortgeduur het. Richard Steyn, die skrywer van Jan Smuts: Afrikaner sonder grense, bestudeer dié hegte vriendskap deur twee wêreldoorloë aan die hand van ’n magdom argiefstukke, briewe, telegramme en die omvangryke boeke wat oor albei mans geskryf is.

Dit is ’n fassinerende verhaal oor twee besonderse individue in oorlog en vrede – die een die leier van ’n groot ryk, die ander die leier van ’n klein, weerspannige lid van daardie ryk.

Die tweede versameling van prof. Fransjohan Pretorius se rubrieke oor die geskiedenis van Suid-Afrika van die vroegste tye tot taamlik onlangs wat in die dagblad Beeld verskyn het.

Maak kennis met nog helde en hendsoppers, die skurke en sterre van die land se verlede in kort en boeiende rubrieke wat die leser se geheue sal verfris oor al die grootste momente in ons geskiedenis asook 'n paar minder bekende maar ewe interessante gebeure.

Duduza. Bopha. Imbiza. Phapha. Asixoliseni. Amapopeye . . . What is the power of a single word?

Six days a week, advertising creative Melusi Tshabalala posts a Zulu word on his Everyday Zulu Facebook page and tells a story about it. His off-beat sense of humour, razor-sharp social observations and frank political commentary not only teaches his followers isiZulu but also offer insight into the world Melusi inhabits as a 21st century Zulu man.

Over the past few months he has built up a big and a loyal following that include radio host Jenny Crwys-Williams and Afrikaans author Marita van der Vyfer. He pokes fun at our differences and makes us laugh at ourselves and each other.

Melusi asks critical questions of everyone, from Aunty Helen, Dudu-Zille to Silili (Cyril Ramaphosa) and even Woolworths (why are their aircons always set on ‘jou moer’?). His fans love him for his honesty and commitment to pointing out subtle and overt forms of prejudice and racism.

Melusi’s Everyday Zulu holds up a mirror that shows South African society in all its flaws and its sheer humanity. Most importantly, he shows the power of words and that there’s umzulu in all of us!

Prof. Fransjohan Pretorius se rubrieke oor die geskiedenis van Suid-Afrika van voor Jan van Riebeeck se landing tot die jongste tye wat in die dagblad Beeld verskyn het.

Maak kennis met die helde en hendsoppers, die skurke en sterre van die land se verlede in kort en boeiende rubrieke wat die leser se geheue sal verfris oor al die grootste momente in ons geskiedenis asook 'n paar minder bekende maar ewe interessante gebeure.

'n Postume versameling van werk uit die geliefde Namibiese jagter-skrywer se pen. Sy persoonlike geskiedenis en herinneringe vloei kleurryk deur sy byna tasbare vertellinge heen. Op kenmerkende Immelman-wyse word verklaar waarom kameelry geen grap is nie, wonder waarom sommiges ryk is of oud word, waarom mans en vroue verskil, terwyl sy histeriese blik op fotoverhale, handleidings en tikfoute die leser sal laat skater.

In 1920 skilder Paul Klee die olieverf-skildery, Angelus Novus. In 1940 vertolk Walter Benjamin in sy geskrif, “Uber den Begriff der Geschichte”, dat dit is hoe die engel van die geskiedenis moet lyk: met oopgesperde vlerke, op die punt om weg te vlieg, kyk hy om. Hy sien ’n katastrofiese verlede, wil terug, die wrakstukke wat hy daar sien opruim, maar ’n storm uit die paradys het hom aan die vlerke beet, waai hom genadeloos die toekoms in. In die eerste gedeelte van Tweespoor word ’n spesifieke suider-afrikaanse verlede ontgin, en in die tweede ’n stormagtige eietydse werklikheid. Benewens die twee spore waarop die bundel kortprosa loop, veroorsaak die geskiedenis wat ingesement in die psiges van karakters le, en die opsies wat die hede bied, ’n turbulensie wat mense in twee rye spore laat loop.

Slot van die dag: Gedagtes is die skrywer se mymeringe oor ouderdom en die einde van die lewe, saam met verspreide herinnerings van ’n algemene aard, om ’n ryk geskakeerde beeld te verskaf van ’n skrywerslewe van byna tagtig jaar. Die reeks outobiografiese boeke wat met ’n Duitser aan die Kaap, Merksteen en Die laaste Afrikaanse boek begin het, word hiermee afgesluit. Dit is 'n baie persoonlike boek oor ouderdom, die skryfproses en selfbeskikking met kommentaar op oud word en wees, met inbegrip van praktiese wenke, en heelwat inligting oor die moontlike en waarskynlike einde van die lewe. Die element van afskeid en gelatenheid is deurlopend. Die ouderdom is teenswoordig die vernaamste onderwerp van sy oorpeinsing, en die vernaamste element in sy daagliks ervarings. Die verwysings en aanhalings is treffend en spreek van iemand wat sy leeswereld ook sy leefwereld maak. Ten slotte verduidelik die skrywer sy bevrydende besluit oor selfdood.

In hierdie versameling essays ondersoek meesterverteller Jan Nel die onvernietigbaarheid van die lewe: Immer is daar seisoene. Immer is daar ná die eb weer ’n gety; ná die winterdood weer lentelewe; ná die val weer opstaan; ná die leed weer vreugde. Dieselfde maand wat liggame opeis, stoot vars blomme uit die verwarmende grond. Uit die dooie takke van ’n boom, uit die dooie winter, kom nuwe lewe. Hoekom dan twyfel dat daar vir die mens insgelyks hoop kan wees? Op sy tipiese wyse en beeldende vertelstyl, deurweef met beide diepte en kwinkslae, ontbloot hy daardie tikkies van die ewigheid in elke liewe ding, van ’n melodie se soetheid tot goeters in ’n deurmekaar laai.

Hierdie novelle sluit aan by twee vorige prosawerke van Dolf van Niekerk, naamlik die jeugverhaal Karel Kousop (1985) en Koms van die hyreen (1994). Kroniek van turf is gedeeltelik ’n prequel vir die vorige twee boeke. Dit vertel die geskiedenis van Gerrit, ’n werknemer van die VOC, wat in die 18de eeu begin boer op ’n leningsplaas in die Roggeland. Omstandighede dwing hom om na die distrik Swellendam te verskuif. Sy twee seuns, Johannes en Daniel, soek albei later ook na ’n veiliger blyplek, aanvanklik in die Kamdebo. Onrus op die Oosgrens laat hulle verder trek; Johannes na wat tans die Vrystaat is en Daniel saam met die Voortrekkers na Natal, waar hy en sy vrou slagoffers van die Bloukransmoorde word. Waar Johannes hom op ’n plaas tussen die Riet- en die Modderrivier vestig, maak hy weer kontak met die Kousop-Boesmans wat hy vroeer naby die Gariep ontmoet het. Tussen Johannes se nageslag en die Boesmans ontwikkel ’n vae, onsekere band wat oor meer as ’n eeu sou strek. Onverwags maak een van Johannes se nasate, Johan, tydens die Bosoorlog kennis met ’n Boesmanspoorsnyer wat ook ’n Kousop-nasaat blyk te wees en wat ’n bepalende rol in ’n grondeis op Johan se plaas tussen die twee riviere sou speel.

Reinaard die Vos breek weg van die tradisie van ou fabels of diereverhale. Die vosverhaal is ’n bytende satire op die destydse politieke, sosiale en godsdienstige (wan) toestande. Die dinge wat deur die skrywer aan die kaak gestel word, is vandag nog deel van ons samelewing. Henri van Daele het die oorspronklike Middelnederlandse rymende eposse naatloos aanmekaargelas en in soepel prosa herskryf. Daniel Hugo se Afrikaanse vertaling maak dit ook Suid-Afrikaanse volksbesit.

Bart de Graaff is ’n Nederlandse historikus en joernalis wat ’n besonderse belangstelling in die Suid-Afrikaanse politiek en kultuur het. In 2015 en 2016 het hy verskeie besoeke aan Suid-Afrika en Namibie gebring. Sy oogmerk was om die nasate van die Khoi-Khoin, synde die eerste “ware mense” van die subkontinent, op te spoor, en aan die woord te stel. Hierdie boek is die resultaat van sy onderhoude. De Graaff kontekstualiseer nie net die geskiedenis van die Khoi-Khoin en haar vele vertakkings nie, maar stel ook bepaalde eietydse leiersfigure in die onderskeie gemeenskappe aan die woord. Daarvolgens word die historiese kyk na legendariese kapteins soos die Korannas se Goliat Yzerbek, die Griekwas se Adam Kok, die Basters se Dirk Vilander, Abraham Swartbooi van die Namas en Frederik Vleermuis van die Oorlams afgewissel met De Graaff se persoonlike reisindrukke en die talle gesprekke wat hy met die waarskynlike nasate van bogenoemde leiers gehad het. In sy onopgesmukte skryfstyl, vol deernis en humor, vertel De Graaff van hierdie ontmoetings en gesprekke en algaande kom die leser onder die indruk van die sistemiese geweld wat teen die Khoi-Khoin oor soveel eeue heen gepleeg is. Dit is ’n belangrike boek wat die geskiedenis en huidige stand van die bruin mense onder hulle landsgenote se aandag bring.

Considered by many to be the iconic French memoirist's defining work, The Years is a narrative of the period 1941 to 2006 told through the lens of memory, impressions past and present, cultural habits, language, photos, books, songs, radio, television, advertising and news headlines. Annie Ernaux invents a form that is subjective and impersonal, private and communal, and a new genre - the collective autobiography - in order to capture the passing of time. At the confluence of autofiction and sociology, The Years is 'a Remembrance of Things Past for our age of media domination and consumerism' (New York Times), a monumental account of twentieth-century French history as refracted through the life of one woman.

Die laaste vier jaar van dr. H.F. Verwoerd se bewind is gekenmerk deur belangrike gebeurtenisse in suidelike Afrika, soos die toekenning van selfregering aan die Transkei, die verslag van die Odendaalkommissie oor S.W.A., die uitspraak in die Rivonia-saak, die aanvang van die Oranjerivierskema, die uitspraak van die Internasionale Geregshof in Den Haag oor die S.W.A.-mandaat, die eensydige onafhanklikheidsverklaring van Rhodese en die wapenverbod teen S.A. deur die V.N. Hierdie boek bevat ’n seleksie uit dr. Verwoerd se toesprake wat nie voorheen gepubliseer is nie.

HarperCollins is proud to present its incredible range of best-loved, essential classics. Plato's Republic has influenced Western philosophers for centuries, with its main focus on what makes a well-balanced society and individual.

A personal and powerful essay on loss from Chimamanda Ngozi Adichie, the bestselling author of Americanah and Half of a Yellow Sun. 'Grief is a cruel kind of education. You learn how ungentle mourning can be, how full of anger. You learn how glib condolences can feel. You learn how much grief is about language, the failure of language and the grasping for language' On 10 June 2020, the scholar James Nwoye Adichie died suddenly in Nigeria. In this tender and powerful essay, expanded from the original New Yorker text, his daughter, a self-confessed daddy's girl, remembers her beloved father. Notes on Grief is at once a tribute to a long life of grace and wisdom, the story of a daughter's fierce love for a parent, and a revealing examination of the layers of loss and the nature of grief.

Met kaarte en geografiese grense sal mens wel kan bepaal waar le die Tankwa-Karoo. maar vir Adriaan Oosthuizen kry jy die streek wanneer jy die langste grondpad tussen twee dorpe in Suid-Afrika aanpak: die pad tussen Ceres en Calvinia. Saam met Adriaan se foto’s vertel Leti Kleyn van haar besoek aan hierdie geliefde stuk land en dit word aangevul deur Dawid Slinger se vertellings en skrywes. ’n Fees vir die oog, lekkerleesboek en ’n inligtinggids ineen oor die geliefde streek wat die Tankwa-Karoo heet.